Kayıtlar

AİLE

  Aile. Ne güzel bir kelime. Fakat bazı insanlar için pek bir anlam ifade etmediğine eminim. Aile olmak zordur, o aileyi bir arada tutmak daha da zordur. Her çocuğu olan insan anne ya da baba değildir. Benim gözümde anne ve baba olabilmek ince sanattır. Bir baba şefkati, sevgisi ya da anne sıcaklığını pek bilmem ben. Ama öğrendim, çok şey öğrendim onlardan. Ne komik değil mi? Bir baba sevgisizliği ile bir anne acımasızlığı ile çocuğuna nasıl bir ebeveyn olması gerektiğini öğretiyor.  Sanki hayatımda her şeye sahip olabilecek gücüm olsa bile mutsuz olacakmışım gibi hissediyorum. Çünkü pek çok çocuk gibi sevgisiz büyüdüm bende. Babama ya da anneme doya doya hiçbir zaman sarılamadım. Neden biliyor musunuz? Sarılamayacak kadar korkuyordum onlardan. Onlar vardılar ama aslında hiç olmadılar. Haksızlık bu kadar sevgisizlik olmak haksızlık...  Sadece beni sevmelerini çok isterdim. Bazen sokakta ailesi ile eğlenen çocukları gördüğümde kıskanıyorum ne yalan söyleyeyim:) Ama olsun en azından nası

Kalp Kırılığı

İnsanız değil mi? Kalbimiz kırılıyor. Ne kolay insanların kalbini kırmak, karşındaki insanı bir anda parçalamak. Karşımızdaki kalbimizi paramparça etse içimiz sızlaya sızlaya yine de gülmeye devam ediyoruz. Neden? Neden biliyor musun? Çünkü seviyoruz, evet deliler gibi seviyoruz onun bize kıydığı gibi biz ona kıyamıyoruz. Varsın benim canımı yaksın ama o üzülmesin diyoruz. İşte biz böyle böyle kaybettik, böyle böyle yıkıldık. Benciliz, hepimiz benciliz. Kendimize bencillik ediyoruz. Tutma kardeşim sana kendini değerli hissettirmeyen birini yanında tutma, acıma kimseye. Varsın kibirli desinler. Gaddar desinler varsın nefret etsiler. Ama kalbinize inen şeyleri affetmeyin. Onlar sadece dedikleri ile kalırlar sen kendini biliyorsan, kendinden eminsen el alkışlar alem izler.                                                                                                                                                           MAYIS