AİLE

  Aile. Ne güzel bir kelime. Fakat bazı insanlar için pek bir anlam ifade etmediğine eminim. Aile olmak zordur, o aileyi bir arada tutmak daha da zordur. Her çocuğu olan insan anne ya da baba değildir. Benim gözümde anne ve baba olabilmek ince sanattır. Bir baba şefkati, sevgisi ya da anne sıcaklığını pek bilmem ben. Ama öğrendim, çok şey öğrendim onlardan. Ne komik değil mi? Bir baba sevgisizliği ile bir anne acımasızlığı ile çocuğuna nasıl bir ebeveyn olması gerektiğini öğretiyor. 

Sanki hayatımda her şeye sahip olabilecek gücüm olsa bile mutsuz olacakmışım gibi hissediyorum. Çünkü pek çok çocuk gibi sevgisiz büyüdüm bende. Babama ya da anneme doya doya hiçbir zaman sarılamadım. Neden biliyor musunuz? Sarılamayacak kadar korkuyordum onlardan. Onlar vardılar ama aslında hiç olmadılar. Haksızlık bu kadar sevgisizlik olmak haksızlık... 

Sadece beni sevmelerini çok isterdim. Bazen sokakta ailesi ile eğlenen çocukları gördüğümde kıskanıyorum ne yalan söyleyeyim:) Ama olsun en azından nasıl bir ebeveyn olmam gerektiğini öğretti bu hayat bana. Bazen her kötü şeyin sonu tam anlamıyla insanı çökertmiyormuş. Tek istediğim bakamayacağınız çocukları hayata getirmeyin. Sevgisiz büyüteceğiniz hiçbir çocuğu bu leş hayta getirmeyin. Onlar sizin yüzünüzden bu hayatı yaşamaya mecbur değiller. Gerçekten sevginizi verebileceğinize inanıyorsanız bunu yapın.